Jacob Klein Haneveld: de blog van Jacob

Jacob Klein Haneveld: de blog van Jacob

Weer een nieuwe telefoon

De chauffeur komt eerst de winkel ingelopen. De meeste chauffeurs vinden het terecht een beetje gek dat Jacob op zaterdagmiddag in een winkel moet worden afgezet. Maar ik begroet hem direct met de woorden: “U komt vast mijn broertje brengen.” Gerustgesteld gaat hij Jacob halen en die komt breed lachend binnengelopen. Hij is duidelijk heel erg blij. Hij bleek pas vanmorgen gehoord te hebben dat hij bij mij mocht logeren en weet nauwelijks wat hij met zoveel vreugde aan moet. Hij begroet iedereen die in de winkel is met een big smile en een voor hem onbekende klant omhelst hij. Ik vermoed dat hij haar voor één van de andere vrijwilligers aan zag. Maar hem maakt het niet uit en de klant gelukkig ook niet. Hij brengt zijn tas naar boven en even later komt hij weer naar beneden met zijn mond nog vol met kaas. De stiekemerd, die kaas had ik op het aanrecht laten staan en met kaasschaaf is dat niet veilig voor hem. Hij kijkt me ontdeugend aan als ik er wat van zeg, maar gaat verder rechtstreeks, nog steeds met een big smile op het koffie-apparaat af voor een heerlijk warme chocolademelk. Hij inspecteert verder de winkel op nieuwe spullen. Staat een tijdlang onderzoekend met een babymutsje van I’m Gods Original Creation in zijn hand. Hij bleek te denken dat het sokken waren en die had hij dan best willen hebben. Verder wil hij niks ook geen Gaither Homecoming DVD die opstaat. Die moet Roelie maar kopen is hij het roerend met me eens.
Hij loopt nog wat rond in de winkel en uiteindelijk verdwijnt hij naar boven. Ik hoor hem een paar keer van de kamer naar de keuken lopen en ik vrees het ergste voor mijn kaas. Terecht, zo bleek later en hij heeft er geen moment spijt van.
Na sluitingstijd geef ik hem de keus, of eerst boodschappen, of eerst zijn nieuwe telefoon. Hij kiest voor het laatste. Als ik zeg dat hij hem dan niet meer uit het raam moet gooien krijg ik een verontschuldigend kusje van hem. Hij belooft het echt. Ik had hem eerst de ouwe nog mee terug willen geven, zodat hij daar mee kon gooien, maar hij had Lea net beloofd niet meer te gooien, dus daar wilde ik niet op terugkomen. Hij was nog steeds onvoorstelbaar blij dat ik weer een nieuwe voor hem had en m.i. begreep hij goed genoeg dat het wel stom was geweest om met die telefoon te gooien. Afijn, met een beetje heen en weer gedoe via de website die het nu wel deed, alle telefoonnummers er in gezet en toen kon het belfeest beginnen.. Steeds opnieuw voordoen en oefenen 1 = Anneke, 2= Ab, enz. enz. Omdat 8 die van Wim Blanksma zal worden, bleef alleen de 9 over. Ik was vergeten dat hij de vorige keer ook al een ideetje had voor toets 9. Nu kwam hij er weer op terug. ‘Mamma’ zei hij. Nummer 9 is voor mamma. Niet dat hij echt denkt dat hij met haar bellen kan, maar symbolisch wordt mamma op nummer 9 bij hem gezet. Ze hoort er gewoon bij. Ik geef hem nog het idee dat als hij boos of verdrietig is, of juist blij dat hij dan kan doen alsof hij mamma belt en het haar vertellen. Hij ziet er de grap wel van in en het zou me niks verbazen als hij het stiekemweg wel eens zou doen. Het is jammer dat jullie allemaal z’n smoel niet hebben kunnen zien toen hij de broers en zussen stuk voor stuk aan de telefoon kreeg. Hoewel, hij begon ook tegen de voicemail van Ineke te praten en had daarna pas door dat het alleen haar stem was. Het kost hem nog wel moeite om te onthouden achter welk knopje iedereen zit. Volgens mij komt dat omdat hij het gewoon niet goed kan zien. Hij vond het echt geweldig om iedereen te spreken en vooral ook om het zelf te doen!
Dan de boodschappen doen. We staan al in Albert Heijn als ik er achter kom dat ik mijn portemonnee ben vergeten. We moeten dus terug. Aan de kop van de Turfmarkt zet ik Jacob op een verhoging om zelf even naar huis te rennen. De telefoon hangt om zijn nek in het nieuwe tasje die hij helemaal prachtig vind. Ik besluit hem snel even te bellen om te kijken of hij op tijd zijn tasje open krijgt. Het lukt niet, dus ik bel nog een keer, maar ben al bijna bij hem. Ik hoor zijn telefoon van ver al overgaan. Eenmaal bij hem aangekomen begint hij heel hard te lachen. Hij bleek gewoon in de gaten te hebben dat ik hem zat te bellen en wilde mij pesten. Ik had hem daarvoor namelijk ook al een aantal keren vanuit de keuken gebeld. Hij is nog steeds niet gek !
Afijn, hij vindt het heerlijk om bij AH de cola, de koek, het toetje en van alles te mogen uitzoeken en ook zelf op de lopende band te leggen en weer in de rijdende tas te doen. Vooral de netjes met babykaasjes zijn belangrijk.
We eten pannenkoeken en hij smult ervan. Dan moet er natuurlijk naar Paul de Leeuw worden gekeken en dat vooral languit liggend op de bank. Hij vindt volgens mij het nieuwe programma maar matig, hoewel hij geniet van Cor Bakker en zijn orkest en blij is dat hij ‘Adje’ als wesp ook weer ziet opkomen.
Tijd om naar bed te gaan. In bed t.v. kijken vindt hij ook wel stoer, hoewel hij volgens mij niet veel ziet op het mini t.v. tje met zijn ogen. Knus is het wel en hij zit stiekemweg weer te grinniken en te snurken alsof hij al slaapt. Hij vindt het vooruitzicht dat we naar de 2e samenkomst kunnen om 11.30 zeer aangenaam, net als ik.
Om 8 uur wil hij er eigenlijk uit, maar even t.v. kijken is ook nog wel gezellig naar Hour of Power. Hij ligt te dirigeren bij het koor, maar Jan vd Bosch en Robert Schuller lijken hem niet te boeien….
Douchen vindt hij niet nodig. Hij heeft geen toiletspullen bij zich, maar wil best met een tandeborstel van mij zijn tanden poetsen. Ik heb nog een mini spuitbus mannendeo en hij vindt het schieten op zijn oksel onder zijn t-shirt wel erg grappig. De herenparfum die we de vorige keer op Schiphol hebben gekocht laat hij ook op zich spuiten en snuft er nog even aan om te bevestigen dat het lekker is. Hij had liever een auto gehad om naar de kerk te gaan, maar klaagt niet over onze wandeling van een minuut of 20. In de kerk zoekt hij meteen naar bekenden. Vooral op zoek naar Junus en Els en de kleine David die vandaag opgedragen wordt. Hij vindt het hartstikke leuk om Lea en Batjo en Lea en Jacco en de ouders van Els te zien. En Arie de voorganger wordt enthousiast door hem begroet. Hij heeft iets speciaals met die man die de preek doet. Toen we eerder dit jaar in de kerk waren en Arie was er niet vond hij het maar niks. De keer er op was Arie er wel en Jacob zei hardgrondig hèhè en zwaaide uitbundig naar Arie op het podium. Woordverkondigers zijn voor hem duidelijk belangrijk. Hij wil ook perse vooraan zitten en het liefst naast Arie.
Als de dienst al begonnen is komen Junus en Els binnen. Ja, die Manuputtij voldoet wat dat betreft weer volledig aan de verwachtingen ;) Jacob geniet van al die kleine kinderen vooraan en van die piepkleine David. Halverwege de dienst doet hij opeens zijn telefoon van zijn nek en geeft aan naar de w.c. te moeten. Je kan er maar last van hebben.
Hij geniet na de dienst van de mensen om hem heen, van het gesjouw met stoelen en tafels om van de kerkopstelling weer een schoolaula te maken en van de broodjes hamburger die worden geserveerd. We moeten weer lopend naar huis en eenmaal thuisgekomen valt hij na een kop chocolademelk in de stoel in slaap. Dit keer wil hij niet in mamma’s relaxstoel zitten, dus hangt hij een beetje vreemd in de eetkamerstoel. Maar hij vindt het prima. Ik kan in de tussentijd een grote afbeelding van zijn telefoon maken met onze foto’s er op en die plastificeren zodat hij het nog makkelijker kan vinden. Verder zet ik een paar nieuwe filmpjes op zijn computertje van Zion en van een breakdancende Nathan. De computer was niet opgeladen en hij had het snoertje niet bij zich, dus ik kon het hem niet meer laten zien. Toen Jacob wakker werd en hij moest plassen kon hij bijna niet uit de stoel komen omdat zijn been sliep. Hij waggelde naar de wc en vond het wel grappig. Hij vond die grote geplastificeerde telefoon prachtig, maar hij herkende onze foto’s nog niet. Het was me nu al een paar keer opgevallen. Ik denk dat hij weer eens een ogencheck moet hebben, want ‘pasfotootjes’ van 1,5 cm zou hij toch wel moeten herkennen. Hij wilde overigens niet dat ik mamma’s foto op nr. 9 zette. Dat was gewoon een geheimpje.
Hij hielp gezellig mee met eten koken. Kip, aardappelen en bloemkool met kaassaus. Tafeldekken geen probleem. De in de schil gekookte aardappelen vond hij niet zo lekker, dus ik kreeg ze op mijn bord. Bij een poging zijn vork in de bloemkool te prikken, brak deze plotseling af. Hij schrok zich rot en ik ook! Ik kon hem wel gelijk geruststellen dat die Hema vorken en messen opeens allemaal aan het breken zijn. De afgelopen week zelf ook al een paar gehad. Soort metaalmoeheid na zo’n jaar of 5. Hij liet me in elk geval zijn kip snijden want hij vertrouwde het voor geen cent.
In die tussentijd belde Jacco via skype met video. Hij vond machtig interessant, maar ging toch in de keuken maar het ijs halen en zocht de ijslepel erbij. Hij wist tenslotte dat hij snel zou worden opgehaald.
Ik had hem gevraagd me te bellen zodra hij in Zwammerdam zou zijn. Kijken of het hem lukt en of hij dat ook zou willen en ja hoor, hij belt me trots op! Het was weer een gezellig relaxt weekend. Als je kunt, blijf hem maar proberen te bellen, dan went hij er aan. Waarschijnlijk hangt hij zijn telefoon nu de hele dag om zijn nek, maar dat weet ik ook niet zeker.

de blog van Jacob

Dit is de nieuwe blog van Jacob Klein Haneveld.
het idee is dat we als Jacob bij de familie is geweest we er een verslagje op kunnen zetten en dat de woning bij Jacob dat ook kan doen.
Zo blijven we allemaal op de hoogte van wat Jacob zoal doet en kunnen we er met hem verder over praten.